Soner ve ailesi, taşranın kalbinden koparak metropole, İstanbul'a göç etme kararı alır. Fakat Soner'in tek yükü, taşrada yaşamanın sıkıntısı değildir. Ailenin çocukları down sendromludur ve hayat önlerine pek çok engel çıkartmaktadır. Soner ve ailesi bu engellere rağmen İstanbul'a taşınır. Fakat devletin Soner'e vereceği maaş bile, ailenin geçinebilmesine ve yeniden hayat kurmasına yetecek miktarda değildir. Aile, metropoldeki hayat koşullarının da kırsaldakinden pek de farklı olmadığını öğrenecektir.
